Wrzesień.
Tydzień chodzenia do przedszkola. Tydzień w domu. Tydzień w przedszkolu, następnie dwa tygodnie w domu. I tak w kółko. Znasz to?
Początki w przedskolu są ciężkie.
Podaję Wam kilka zasad, dzięki którym choroby nie przestaną się pojawiać całkowicie, ale na pewno zmniejszy się ich częstotliwość i będą łagodniej przebiegać.
Zespół Napięcia Przedmiesiączkowego (PMS) doskwiera coraz większej ilości kobiet. Rozdrażnienie, agresja, wściekłość, depresja – mogą trwać tydzień, a nawet i dłużej. Jeśli jakoś szczególnie nie przeszkadzają nam w normalnym funkcjonowaniu to dobrze . Gorzej mają młode mamy, których cierpliwość jest wystawiana na próbę nawet kilkadziesiąt razy dziennie. PMS plus bunty wieku dziecięcego – jak tu nie oszaleć?
Są na to sprawdzone sposoby łatwiejsze niż myślisz!
Do tej pory odkładanie tkanki tłuszczowej było (bardzo często nadal jest) kojarzone z nadmierną ilością spożywanych tłuszczów. Tłuszcz ma największą wartość kaloryczną w porównaniu do białek i węglowodanów, bo 1 g zawiera aż 9 kcal. Uznawany jest więc za składnik pokarmowy, który najbardziej przyczynia się do tycia! Tak też powstały diety odchudzające opierające się na dostarczaniu ograniczonej ilości kalorii, co za tym idzie ograniczonej ilości tłuszczu.
Zacznijmy od sensu liczenia kalorii. Czy powinniśmy bać się dużej ilości kalorii, której dostarczają tłuszcze? Po pierwsze, nie jesteśmy w stanie dokładnie ocenić zapotrzebowania kalorycznego. Ilość kalorii potrzebnych dla podstawowej przemiany materii obliczana jest ze wzoru Harrisa i Benedicta. Wzór bierze pod uwagę wzrost, wagę, wiek oraz płeć. Przy obliczaniu całkowitej przemiany materii bierze się pod uwagę także intensywność aktywności fizycznej. A gdzie inne czynniki, które mają ogromny wpływ na wykorzystanie spożytych kalorii – choroby, stres, typ metaboliczny, przemiana mineralna, ilość toksyn w organizmie, efektywność układu trawiennego (przecież nie wszystko, co zjemy musimy wchłonąć prawda?). Każdy organizm jest inny, każdy inaczej trawi, reaguje na stres itd. Nie da się dokładnie ocenić zapotrzebowania kalorycznego, to co otrzymujemy w wyniku analizy składu ciała, albo wzoru, to tylko przybliżenie.
Jak to jest z tą witaminą D? Dlaczego jest taka ważna? Czy jest potrzeba suplementacji, czy wystarczy ekspozycja na słońce?
Lekarze raczej nie dają skierowania na badanie poziomu witaminy D3. A szkoda, bo okazuje się, że większość ludności ma ogromne niedobory tej witaminy. Wiele badań wskazuje, że gdybyśmy mieli optymalny poziom witaminy D w organizmie uchroniłoby nas to przed wieloma chorobami, a na pewno znacząco zmniejszyło ryzyko zachorowań.
Odpowiedni poziom witaminy D poprawia funkcje insuliny, zmniejsza ryzyko pojawienia się zakrzepów, a także jest bardzo pomocna w chorobach płuc np. gruźlicy. Badania wykazują, że odpowiedni poziom wit D redukuje ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane i niektóre nowotwory. Mówi się, że gdyby poziom witaminy D w organizmie był odpowiedni zachorowalność na te choroby zmniejszyłaby się o 50 do 80%! Wszyscy wiedzą, że witamina D odgrywa ważną rolę w rozwoju kości u małych dzieci, ale okazuje się, że może także obniżyć ryzyko zachorowania na cukrzyce typu 1 nawet o 88%. Okazuje się, że ma także znaczący wpływ na rozwój mięśni, jej niedobór więc może się przyczynić do osłabienia tkanki mięśniowej. Niedobory witaminy D zwiększają ryzyko komplikacji okołoporodowych i mogą osłabić mięśnie miednicy w takim stopniu, że kobieta nie jest w stanie urodzić dziecka w sposób naturalny.